Ridiculi et laeti risus puerorum venerandorum singularem habent aspectum magicum. Eorum clarae expressiones corda nostra tangunt, calorem et laetitiam afferentes, praesertim in mundo qui obruere potest. Fasciculi illi gaudiorum inveniunt memoriam simplicium voluptatum et pulchri- tudinis in pura innocentia.
Hi infantes bellus, infectiose subridens, agunt felicitatis agentes quocumque in nitido sole eunt. Risus non finitur vultui; Potestatem habent omnia conclavia illuminare et risum circumferre; Sicut risus, vim invisibilem formant quae claustra linguae et culturalis transcendit, homines per linguam universalem laetitiae coniungunt.
Ictus horum risuum momentaneae felicitatis excedit. Virtutem habent attollere spiritus, diem serenare, nosque pulcritudine mundi admonere. Durum est risum puerorum contagiosi resistere; Accentus, sollicitudines, molestias, etiam per breve temporis spatium, modum habent defluendi. Tunc mundus leviora, clariora et plena possibilitates sentit.
Aspicimus oculos lucidos et miserata parvulorum facies, admonemur puro gaudio, quem omnes habemus. Risus nos hortatur ut rebus simplicibus gaudeamus, praesens agnoscamus momentum et vitae pulchritudinem amplectamur.
Haec momenta incredibilem ferunt donum quod dilecti filii ad vitam nostram perducunt. Docent nos fundere inhibita nostra, mundum intueri cum admiratione, et in parvis gaudere. Nostri puerilis admirantur sensus, sinunt nos fovere illa pretiosa momenta, quae vere operae pretium faciunt vitam.
Sic isti morbi contagiosi magno studio rident, circumveniunt, et immenso gaudio corda replent. Celebremus simplicem pulchritudinem et innocentiam his lepidis pueris exhibitam. Ante omnia gratias agamus pro dono quod nobis donant, quia risum habent potestatem mutandi vitam nostram ac nos admonere immensam potentiam ad beatitudinem in unoquoque nostrum.